ölümden sonra yaşama inanmıyorum. bu inancımdan (ya da inançsızlığımdan) bağımsız olarak bana ölümden sonra yok olmak, dinlerin bahsettiği biçimde bir yaşam olmasından daha rahatlatıcı geliyor. öldükten sonra "ruhun" (benim düşüncemde "bilinç" kelimesi buraya daha çok uyar) sonsuza kadar yaşayacak olması çok rahatsız edici bir düşünce. dolayısıyla benliğimin, kişiliğimin kaybolacağı düşüncesi beni kesinlikle üzmüyor. bence normal olan, olması gereken bu.